آینه ناپیدایی

نمایشگاه گروهی طراحی / کیوریتور: کارین کریم مسیحی

هنرمندان نمایشگاه آینه ناپیدایی : رضا اشجری، علی انصاری، ماندانا باقری، سمانه حسینی، سپیده ساداتیان،

سینا سالاری، کورش سرمدی، امیرهوشنگ شیری، زهرا عیشی، مینا قهرمانی و شیدا گرجی دوز

انسان آن هستنده‌ای است که هستی‌اش همواره به شیوه‌ی در-جهان-بودن است.

“در-جهان” این تکلیف را برای ما سر بر می‌کشد که ساختار هستی شناختی “جهان” را بازجوییم و ایده‌ی “جهانیت” را از آن حیث که “جهانیت” است تعریف کنیم.*

آسیب‌هایی که انسان به جهان وارد کرده بر کسی پوشیده نیست؛ ا

گر انسان از ابتدا به وجود نمی‌آمد، جهان به حالت طبیعی به حیات خود ادامه می‌داد.

اما آیا در شرایط کنونی با حذف انسان، جهان به حالت قبل بازخواهد گشت ؟

فرضیه‌های بسیاری موجود است که معتقدند تاثیر انسان بسیار بیشتر از آن بوده که با نابودی‌اش چنین بشود.

اما فارغ از آسیب‌هایی که انسان با خود آورد، صحبت از تمام عناصری‌ست که زاده‌ی وجود انسان هستند؛

چه حقیقی و لمس‌شدنی چه افکار و معنویات. ماهیت این عناصر صرفن تاثیر در زندگی انسان نیست.

بلکه آن‌ها صاحب یک هویتی هستند که در صورت حضور انسان معنی پیدا خواهد کرد؛

و این عناصر پس از نابودی او با اینکه هنوز به ظاهر همان چیزی هستند که باید باشند،

ولی دچار دگرگونی هویت خواهند شد؛ و در نتیجه پس از گذشتن زمان، یا جزئی از جهانِ جدیدِ بدونِ انسان خواهند شد، یا غالبن فراموش شده و رو به نابودی خواهند رفت.

آثار این نمایشگاه به جهانِ پس از انسان اشاره می‌کند.